Μανάγκουα

(Managua). Πόλη (864.201 κάτ. το 1995), πρωτεύουσα της Νικαράγουα και του ομώνυμου νομού (3.672 τ. χλμ., 1.093.760 κάτ.. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της χώρας, επί της λίμνης Μανάγκουα (1.010 τ. χλμ.), στους πρόποδες ψηλών βουνών ηφαιστειακής προέλευσης. Είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας, οικονομικό, πολιτικό και διοικητικό κέντρο. Συνδέεται με το λιμάνι της Kορίντο στον Eιρηνικό με σιδηρόδρομο που φτάνει έως τη Γρανάδα και διαθέτει δύο αρκετά εξοπλισμένα αεροδρόμια. Tέλος, είναι και κόμβος οδικών συγκοινωνιών πάνω στον Παναμερικανικό αυτοκινητόδρομο. Είναι έδρα διάφορων βιομηχανικών συγκροτημάτων, ιδιαίτερα στους τομείς της υφαντουργίας, των τροφίμων, των χημικών και των πετροχημικών προϊόντων. Στην πόλη υπάρχει το Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Αμερικής (1961), το Πολυτεχνείο της Νικαράγουα, καθώς και ιδρύματα ιατρικών και επιχειρηματικών σπουδών. Ανάμεσα στα αξιοθέατα περιλαμβάνονται το Εθνικό Ανάκτορο, το πάρκο Νταρίο, με αδριάντα του εθνικού ποιητή Ρουμπέν Νταρίο, το θέατρο Νταρίο και ένας σύγχρονος καθεδρικός ναός. Η Μ. ήταν αρχαίος ινδιάνικος οικισμός, ο οποίος, κατά την εποχή της ισπανικής κατάκτησης (16ος αι.), είχε εξελιχτεί σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Κεντρικής Αμερικής. Περιέπεσε όμως σε παρακμή με την ίδρυση και ανάπτυξη των γειτονικών πόλεων Γρανάδας και Λεόν, αλλά το 1853 ορίστηκε πρωτεύουσα για να εξαλειφθεί ο ανταγωνισμός μεταξύ τους. Ένας σεισμός το 1931 την κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά, αλλά ξαναχτίστηκε γρήγορα πάνω σε ένα από τα πιο μοντέρνα σχέδια της Kεντρικής Aμερικής, για να ισοπεδωθεί από έναν νέο σεισμό (1972), ο οποίος προκάλεσε τον θάνατο 30.000 ατόμων. Μεγάλο τμήμα της πόλης είχε βομβαρδιστεί το 1979, λίγο πριν από τη λήξη του δεκαοκτάμηνου εμφύλιου πολέμου μεταξύ των δυνάμεων του δικτάτορα Σομόζα και του κινήματος των Σαντινίστας. Γενική άποψη της Μανάγκουα, πρωτεύουσας της Νικαράγουας, που αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Κεντρικής Αμερικής.